To co nazywamy Nippontõ zawiera różne formy ostrza takie jak ken, naginata, yari jako dodatek do bardziej popularnych tachi, katana, wakizashi i tantõ.
Tachi: Kiedy oglądasz miecze w muzeum, te które są przedstawione ostrzem w dół nazywają się tachi. Od ery Heian aż do wczesnego okresu Muromachi, miecze były noszone zwisając na sznurkach które były przyczepione do pasa założonego wokół bioder. Tachi zwykle mają duże wygięcie, sori, i długość zwykle wynosiła pomiędzy 65 i 75 cm.
Katana : Ta forma ostrza zastąpiła tachi w śodku okresu Muromachi i była używana aż do końca epoki Edo. Miały one długość 60.6cm(2shaku) lub więcej, ale zwykle były trochę krótsze niż tachi.
W przeciwieństwie do tego, jak było noszone tachi, katana była wsunięta za pas na biodach, ostrzem w górę.
Słowo katana zawiera również te miecze, które orginalnie były zrobione jako tachi, ale zostały skrócone przez suriage. Są one przedstawiane w ten sam sposób jak zwyczajna katana. Niektóre z mieczy wytworzonych w okresie Shintõ przez grupę płatnerzy w prowincji Hinzen jak ównierz tych wyprodukowanych w okresie Shin-shintõ w końcu shogunatu Tokugawa, ,były fromowane w stylu tachi.
Wakizashi: Miecza mające długość pomiędzy 30.3cm (1 shaku) i 60.6cm (2 shaku) nazywają się wakizashi i były noszone za pasem na biodrach jak katana. Te które są raczej krótkie, około 36-40 cm(1 shaku 2-3 sun) sa klasyfikowane jako ko-wakizashi. Podczas okresu Monoyama i następnie Edo, wakizashi były noszone z katana jako dai-shõ (para krótkiego i długiego mieczy).
Tantõ: Miecze krótsze niż 30.3 cm są nazywane tantõ. Koshi-gatana to inna nazwa tych bardzo krótkich mieczy. W dawnych czasach słowo katana oznaczało tantõ.
Struktura: (tsukui-komi): Japońskie miecze są robione w różnych stylach jak hira-zukuri (płaskie, bez krawędzi podlużnej), shinogi-zukori (kawędż przekroju podlużnego dalej od ostrza ), kirita-zukori (kawędż przekroju podlużnego bliżej do ostrza) i moroha-zukuri (podwójne ostrze).
Hartowanie: Aby sprostać wymaganiom dobrego Nippontõ, który powinien oprzeć się zgięciom czy złamaniom, sztaba z miękkim rdzeniem stalowym (shihgane) zawierająca mniej węgla, zawinięta w twardą obwolutę stalową (kawagane) zawierającą więcej węgla przechodzi poprzez proces hartowania. Na warstwę zewnętrzną tak zwana tama-hagane(stal wytorzona w tradycyjnych kuźniach węglowych) jest używana i warstwy stali sa składane i kute jedna po drugiej, nawet do piętnastu razy.
Duża różnorodność powierzniowych znaków stali tak wyprodukownych posiada różne nazwy jak itame (słoje/ziarno drzewa), mokume (słoje/ziarno węzły), masame (słoje/ziarno poste), nashiji (prosta, ściśnięta struktura słoje/ziarno przypominająca skórę gruszki ) i ayasugi (słoje/ziarno zaokrąglone koncentrycznie).
Inne formacje ziarna zawierają ji-nie(indywidualnie dostrzegalne ziarno jako podkład do wszytkich wzorów na powierzchni stali lub ji), chikei (krótkie zaokrąglone linie ziarna nie) i usuri (mgliste, ciemniejsze powierzchnie w ji równoległe do linii hartowania), reprezentują one indywidualnych płatnerzy jak i lokalne szkoły.
Nie i nioi: W procesie hartowania, wytwarzana jest linia hartowania inaczej zwany hamon, jest to granica pokazująca różnicę pomiędzy różymi twadościami stali. Nie i nioi pojawia się tam, gdzie linia hartowania i wzory na powierzchni stali w ji się spotykają. Nie są to relatywnie grube ziarniste cząstki które można dostrzec gołym okiem, podczas gdy nioi są drobno ziarniste i są dostrzegalne pod mikroskopem. Jeśli nie są porównywane do indywidualnych gwiazd na niebie, nioi można porównac do mglistej linii Drogi Mlecznej.
Jak zostało to zweryfikowane przez dr. Kuniichi Tawara (1872-1918) metalurgisty japońskiego, mieszanka bardzo twardego stalowego komponentu zwanego marten-side i średnio twardej substancji uformowanej jako rezultat hartowania ukazuje się nam jako nie i nioi kiedy powierzchnia ostrza przechodzi proces polerowania za pomocą różnego rodzaju kamieni polerskich.
Sfery ziarna na ji (powierzchnia ostrza) i ha (sekcja tnąca) : poprzez sfery rozumiemy różnorodne formacje ziarna które powodują bardziej lub mniej malowniczy wygląd miecza. W zależności od tego jaki rodzaj formacji tworzą ziarna, maja one nazwy takie jak ashi (stopy), yõ (liście), sunagashi (ruchome piaski), hakikake (ślady rozległych kwiatów), kinsuji (złote pasma) Najczęściej spotykane kinsuji sa zbudowane z nie które wyglądajajak cienkie i błyszczące linie w sekcji ostrza. Te, które są raczej grube i długie, są oddzielnie nazywane inazuma (pioruny, błyskawice). Kiedy podobne formacje ziarna są wytworzone w ji są one nazywane chikei(dekoracje, krajobrazy w ji) .Yubashiri (płynąca gorąca woda) określa pasma nie zgromadzone w organiczonych powierzchniach.
Ciag Dalszy nieublaganie nadciaga....
FaceBook
