SUBSTANCJE OBEZWŁADNIAJĄCE - Vortalopedia ;) - GAZ OBRONNY - FAKTY i MITY

Proszę mi wybaczyć iż w poniższym tekście zawarłem część wiedzy dobrze nam już znanej ze wcześniejszych opracowań jednak ponieważ coś z czegoś wynika dlatego warto zapoznać się z tekstem jako całością.

Rozróżniamy 3 główne grupy zainteresowane zastosowaniem chemicznych i naturalnych substancji drażniących, głównymi użytkownikami owych związków jak powszechnie wiadomo jest wojsko , policja i oraz cywile w celu szeroko pojętej obrony koniecznej. Ich główne działanie ( mam na myśli lakrymatory ) polega na wytworzeniu natychmiastowego dyskomfortu , zamknięciu oczu , wywołaniu duszności , bólu i pieczenia w celu uczynienia ofiary / ofiar niezdolnymi do dalszej walki lub oporu. Niewiele osób wie że środki te były używane już przed I wojną światową a także podczas niej , były to pierwsze środki chemiczne stosowane przeciw ludziom zanim jeszcze zdecydowano się na korzystanie z chloru , fosgenu czy iperytu. Stany Zjednoczone używały ich na masową skale podczas wojny Wietnamskiej głównie w celu skutecznego łamania oporu w tunelach wietkongu. Co ciekawe amerykanów nie obejmują w kwestii użycia tych substancji postanowienia Konwencji Genewskiej z 1925 r. Zakazujące stosowania broni chemicznych czy biologicznych , ich zastosowanie jest dozwolone w konkretnych przypadkach , różnych operacji wojskowych USA ale tylko na mocy specjalnego postanowienia prezydenta.

Najbardziej znanymi i najczęściej wykorzystywanymi do tej pory substancjami drażniącymi , potocznie zwanymi gazami łzawiącymi są o-chlorobenzylidenomalononitryl ( CS ) i chloroacetofenon ( CN ) są one zdecydowanie najbardziej istotnymi czynnikami drażniącymi dla płuc i dróg oddechowych . Tym dwóm typom związków zostały przypisane te właśnie dwuliterowe kody przez organizację (NATO) . CN był podstawowym czynnikiem drażniącym stosowanym po I wojnie światowej , aż do czasu zdobycia większej wiedzy na temat związku CS który okazał się zdecydowanie silniejszy , opracowania badawcze i testy laboratoryjne zdają się potwierdzać iż ten lakrymator jest 10 razy silniejszy niż CN , a jednocześnie mniej toksyczny . Około 1959 roku CN został zastąpiony środkiem CS jako główną substancją drażniącą dla wojska i organów ścigania głównie jako środek do kontroli zamieszek . Gaz CS jest najczęściej znany pod tym samym określeniem co gaz CN czyli gaz łzawiący , swego czasu był często stosowany policję w Wielkiej Brytanii i Irlandii. Najnowszą substancją stosowaną ostatnio jako środek drażniący jest kapsaicyna , popularnie zwana gazem pieprzowym , jest do pewnego stopnia w stanie zastąpić CN i CS w zależności od stężenia , głównie stosowana obecnie jako środek ochrony osobistej funkcjonariuszy i cywilów , z uwagi na dobre efekty drażniące przy znacznie mniejszym ryzyku powikłań zdrowotnych lub innych niebezpiecznych następstw wynikających z zastosowania.

Chociaż CS i CN są najważniejszymi i najbardziej znanymi czynnikami drażniącymi w swojej klasie , jest kilka innych wymagających wzmianki i opisania , do tych środków należą, chloropikryny ( PS ) i bromobenzenocyjanit ( bromobenzenecyanide ) zostały opracowane przed I wojną światową ale z uwagi na bardzo dużą toksyczność a nawet zabójczość, dość szybko zrezygnowano z nich na rzecz środków słabszych jednak nie wycofano ich całkowicie z uwagi na niezmiernie wysoką skuteczność i choć prawdopodobieństwo zatrucia i zejścia śmiertelnego po ich użyciu wyklucza ich stosowanie w celach policyjnych to do zastosowań wojskowych nadają się doskonale. PS jest nadal używana choć dość sporadycznie do sterylizacji gleby lub dezynfekowania ziarna . Inne ciekawe połączenia tych związków to CNB (CN , czterochlorek węgla i benzen ) , CNC ( chloroacetofenonu w chloroformie ) i CNS ( CN, chloroform, i PS ) wszystkie one były próbą podwyższenia skuteczności gazu CN. Jednakże w dalszej fazie badań, CS okazał się na tyle skuteczny i mniej toksyczny niż którykolwiek związek z serii CN że zdecydowano się w dużej mierze je wszystkie wymienić i zastąpić gazem CS . Chociaż kliniczne efekty gazu CS mogą trwać wiele dni , teoretycznie nie stwierdzono i udokumentowano przekonujących dowodów fizycznej patologii do 10 miesięcy po wystawieniu na ekspozycję CS, przynajmniej tak podają cywilne źródła i media w oparciu o informacje otrzymanie „z góry”

Na zakończenie tej krótkiej retrospekcji warto jeszcze wspomnieć o substancji o oznaczeniu ( CR ) zwanej dwubenzo - (b, f ) -1,4 - oksazepiną zsyntetyzowanej w 1962. Jest to ponoć jeden z najsilniejszych lakrymatorów i podobno mniej toksyczny niż CS . Jego wysoki profil bezpieczeństwa motywuje się tym że jest to substancja o bardzo silnym działaniu której nie potrzeba stosować w dużych stężeniach gdyż nawet jej małe dawki w mieszaninach są bardzo skuteczne, dodatkowo ze względu na jego małą lotność, minimalizuje ona swój wpływ w głębokim oddziaływaniu na układ oddechowy i płuca. Jednakże , pomimo tych ewentualnych zalet nadal nie jest stosowana powszechnie a dostęp do badań nad tą substancją jest ciągle mocno ograniczony.

Podsumowując obecnie gaz pieprzowy oparty na olejożywicy pieprzowca ( OC ) , jest uważany za najlepszy środek do kontroli zamieszek i ochrony osobistej . Jego stężenia stosowane do tego celu zaczynają się od roztworów 1 % owych i są sprzedawane w szerokim zakresie na rynku cywilnym , ale istnieją rozwiązania, które mają stężenie 10 % , 15 % , 17% , 20% a nawet więcej , do tego niezwykle istotnym czynnikiem dla samej skuteczności OC jest zawartość kapsaicynoidów poza sama kapsaicyną a w połączeniu z innymi domieszkami jak alkohole , rozpuszczalniki i tym podobnych środków powstałe mieszaniny tworzące konkretne formuły potrafią być NIEZWYKLE SKUTECZNE. OC powoduje uwolnienie neuropeptydu ( substancji P ) , co powoduje ból i objawy zapalne oraz silne podrażnienie dróg oddechowych i błon śluzowych. Jednakże przy wysokich stężeniach i przy długotrwałym narażeniu ( np. dużej dawce jednorazowej ), są jasno udokumentowane przypadki śmiertelne szczególnie pośród więźniów w zakładach karnych w USA, na które to zejścia śmiertelne miał duży wpływ podczas zastosowania gazu pieprzowego zastosowanie go w pomieszczeniach zamkniętych i nie dość szybka dekontaminacja , choćby w postaci obfitego prysznica zimnej wody.

Morał z mojego opracowania płynie następujący – szeroko pojęte substancje drażniące – są poznane wbrew pozorom dość dobrze , jednak zapotrzebowanie na NIE i ich wykorzystanie w dzisiejszym świecie jest tak duże że NIKT na świecie nie ośmieli się podać FAKTYCZNEGO ich wpływu szczególnie w efekcie długofalowym na organizm ludzki , zresztą w trakcie upływu czasu wszystkie ewentualne następstwa użycia tych środków przeciwko ludziom można śmiało zwalić na inne przyczyny, teoretycznie nie związane z ekspozycją na te środki. Brak mi chwilowo dojścia do materiałów dotyczących ewentualnych obrotów kapitałowych płynących z produkcji tych środków ale śmiało mogę założyć tezę iż są to MILIARDOWE ZYSKI ! w skali całego świata.
Zatem rozpatrując temat od podszewki i rozbierając na czynniki pierwsze zacznijmy od :

Lakrymatory (łac. lacrima – łza[1]; łzawiące bojowe środki trujące, potocznie gazy łzawiące) – podgrupa drażniących bojowych środków trujących przeznaczonych do skażania powietrza. Stosowane w postaci par i aerozoli przez policję i inne służby w czasie starć z demonstracjami, do celów ćwiczebno-treningowych oraz do nękania przeciwnika w czasie operacji militarnych.

Do lakrymatorów zaliczane są m.in.

- gaz pieprzowy
- bromoaceton
- bromek ksylilu
- chloroacetofenon (CN)
- chloropikryna
- dibenzoksazepina (CR)
- CS

Warto również wspomnieć o substancjach oznaczonych jako Sternity (łac. sternuere – kichać[1]; ang. sternutator, sternutatory agent) – podgrupa drażniących bojowych środków trujących. Są ciałami stałymi o bardzo małej lotności, przez co mogą być stosowane jedynie w postaci aerozolu[2].

Do sternitów należą m.in.

- adamsyt
- CS
- difenylochloroarsyna (Clark I)
- difenylocyjanoarsyna (Clark II)
- difenyloaminocyjanoarsyna (Clark III)

CS (o-chlorobenzylidenomalononitryl) – organiczny związek chemiczny stosowany jako drażniący bojowy środek trujący[5] (lakrymator[5] i sternit). Oznaczenie wojskowe USA – CS, Francja – CB. Rzadziej spotykane oznaczenia to OSBM, OCBM oraz CBM.

Metoda syntezy CS opisana została przez Corsona i Stoughtona w 1928 roku[6] (stąd akronim „CS”). Polega ona na kondensacji Knoevenagla 2-chlorobenzaldehydu z malononitrylem.

CS jest to w temperaturze pokojowej biała krystaliczna substancja, nierozpuszczalna w wodzie, rozpuszcza się w acetonie, benzenie, chloroformie, słabiej w eterze dietylowym i etanolu.

Hydrolizę tego związku (do 2-chlorobenzaldehydu i malononitrylu) przyspiesza środowisko zasadowe[2], z tego też względu poleca się poszkodowanym przemywanie błon śluzowych i skóry słabym roztworem sody oczyszczonej. Stosowanie odkażalników na bazie podchlorynów wzmacnia działanie substancji CS.

Aby przybliżyć istotę działania i wpływu gazu CS ( na zdrowie i życie ludzkie ) pozwalam sobie przytoczyć i przetłumaczyć zbiór tekstów znalezionych w literaturze amerykańskiej

Efekty krótkoterminowe

Zarówno gaz łzawiący i gaz pieprzowy są substancjami drażniącymi skórę i błony śluzowe, powodując palący ból, pieczenie i nadmierny drenaż płynami fizjologicznymi oczu, nosa, ust, i szeroko pojętych dróg oddechowych. Gaz pieprzowy jest w ostatnim czasie bardziej popularny wśród władz jako środek kontroli ze względu na jego bezpośrednie cechy powodujące pożądane zachowanie osób wystawionych na ekspozycję.

Według Centrum Kontroli i Prewencji Chorób (CDC), narażenie na czynniki policyjnych środków chemicznych powoduje:

Oczy: nadmierne łzawienie, pieczenie, niewyraźne widzenie, zaczerwienienie
Nos: katar, pieczenie, obrzęk
Usta: pieczenie, podrażnienie, trudności w połykaniu, ślinotok
Płuca: ucisk w klatce piersiowej, kaszel, uczucie dławienia, głośny oddech (świszczący oddech), duszność
Skóra : oparzenia, wysypka
Inne: nudności i wymioty

Lekarze w trakcie ulicznych interwencji zaobserwowali również inne symptomy działania:

ostry stres, strach, a w niektórych przypadkach stan powodujący długotrwały uraz (co może prowadzić do ostrego zespołu stresu pourazowego lub zaburzeń na tle nerwowym)

dezorientacja, splątanie, a czasami panikę

Niektórzy donoszą o uczuciu intensywnego gniewu. W tym przypadku należy przed podjęciem interwencji jasno uświadomić pacjentowi który został potraktowany gazem kim jesteś i w jakim celu zbliżasz się do niego.

Dobrą wiadomością jest to, że efekty są tymczasowe dla większości ludzi. Dyskomfort z gazem łzawiącym, zwykle znika po 5-30 minutach, a najgorszy dyskomfort jaki może wywołać nie powinien trwać dłużej jak od 20 minut do 2 godzin po czym skutki powinny ustępować , chociaż niektórzy ludzie odczuwają dalsze nieprzyjemne skutki w ciągu teoretycznie maksymalnie 24 godzin.

Efekty długoterminowe

Skutki zdrowotne stosowania gazu łzawiącego CS :

Ogólnie rzecz biorąc choć CWC ( Chemical Weapons Convention ) zakazuje stosowania gazu łzawiącego i gazu pieprzowego w trakcie działań wojennych, to w różnych krajach policja oraz inne służby państwowe mają prawo do stosowania tych substancji, przeciwko ludziom w celu rozpraszania i kontroli tłumów, jako środki przymusu bezpośredniego oraz jako środki obrony bezpośredniej stosowane przez cywilów. CWC stanowi, iż broń chemiczna stosowana w wyżej podanych przypadkach nie może mieć skutków długofalowych, a jedynie takie które znikają zaraz po ekspozycji lub w ciągu kilku godzin od niej, co w praktyce oznacza brak długoterminowych skutków dla zdrowia lub jego trwałego uszczerbku, jednak w wielu przypadkach naukowcy prowadzący badania nad zastosowaniem tych środków łączyli użycie gazu łzawiącego oraz w późniejszym okresie gazu pieprzowego z wcześniejszą ekspozycją prowadzącą do poważnej choroby lub śmierci. Główne zgłoszenia dotyczące bezpośrednich skutków działania gazu łzawiącego związane były z płucami (szczególnie u ludzi, którzy mieli już problemy ew. choroby tego organu), opóźnienia miesiączki, dużej ilości poronień i porodów martwych dzieci związanych z ekspozycją na gaz. Efekty te były również zgłaszane w badaniach naukowych, wraz z raportami, że gaz łzawiący może również powodować w dużym stopniu uszkodzenia serca i wątroby. Niektórzy naukowcy uważają, że związki chemiczne, rozpuszczalniki, lub inne substancje napędowe w połączeniu z lakrymatorami mogą powodować raka, wady wrodzone i genetyczne mutacje.

Ważne jest w przypadku gazu łzawiącego iż długoterminowe skutki upośledzenia zdrowia (trwające co najmniej tydzień, aby mogły być uznane za stan przewlekły) były również odczuwane przez ludzi, którzy nie byli w bezpośrednim kontakcie z policją i samym gazem w trakcie zamieszek czy innych jego zastosowań, co oznacza że gaz łzawiący może się rozprzestrzeniać i dłuższy czas utrzymywać w miejscach jego użycia lub ubraniach narażonych na kontakt z tą substancją.

Przy rozpatrywaniu samej substancji należy również pamiętać, że "gaz łzawiący - CS" nie jest w rzeczywistości gazem tylko substancją chemiczną stałą i musi być mieszany z innymi czynnikami chemicznymi, w celu wytworzenia docelowej substancji drażniącej np. w postaci aerozolu lub dymu, gdzie cząstki stałe rozpraszane są w powietrzu, pod postacią chmury lub strumienia . Jest to o tyle istotne, że skutki zdrowotne związane z użyciem gazu łzawiącego mogą zmieniać się w zależności od rodzaju środków i ich postaci aerozol / dym lub rozpuszczalników zastosowanych do jego wytworzenia. Na przykład, gdy żel krzemionkowy dodaje się do CS tworząc CS1 lub CS2, czego wynikiem jest silniejsze skumulowanie gazu, który jest bardziej odporny na wodę. Chlorek metylenu ( często stosowany przy uzyskaniu odpowiedniej mieszaniny ) jest dodatkowo znanym czynnikiem rakotwórczym, był używany jako rozpuszczalnik w produkcji gazu łzawiącego i gazu pieprzowego stosowanego wobec protestujących w ramach WTO w Seattle w 1999 roku. Uważa się, że wiele substancji pomocniczych może być dodatkową przyczyną wielu problemów zdrowotnych dla ludzi którzy byli narażeni na jego działanie.

Częścią problemu jest również to, że skutki wpływu na zdrowie ( zarówno te długofalowe jaki występujące zaraz po ekspozycji ) nie zostały zbadane wystarczająco dokładnie i często są mało obiektywnie, takie badania zostały wykonane głównie ze środków finansowych samych producentów gazów, którzy produkują te bronie z naciskiem na jeden cel – jakim jest dopuszczenie do sprzedaży. Jeden ze znanych przykładów tego rodzaju korupcji miał miejsce w Chile gdzie 18 maja 2011 roku, chilijski rząd ogłosił iż w wyniku badań przeprowadzonych przez University of Chile, które wykazały, że w trakcie ekspozycji na substancję CS ( o stężeniu dopuszczonym do użycia i potwierdzonym wcześniejszymi badaniami producentów / dostawców ) bezpośrednią przyczyną dużej ilości poronień jest właśnie zastosowanie gazu CS, oraz że będą tymczasowo zawieszać stosowanie gazu CS w całym kraju, ówczesny minister spraw wewnętrznych Rodrigo Hinzpeter tak mówił: "wydaje się rozsądne, aby zawiesić korzystanie z gazu łzawiącego, aż nowe doniesienia medyczne rozwieją wszelkie wątpliwości co do zasadności zastosowania tych gazów podczas konfrontacji i w sytuacji zakłóceń porządku publicznego oraz wandalizmu”. Natychmiast po tym fakcie amerykańska firma Combined Systems International (dostawca gazu łzawiącego dla chilijskiej policji), przedstawiła raport z własnych badań twierdząc, że gaz łzawiący był bezpieczny. Raport i zniesienie zakazu dalszego stosowania gazu łzawiącego, przyszedł w samą porę dla państwa aby ponownie mogło używać gazu CS przeciwko kolejnej rundzie protestów w HidroAysé .

Innymi słowy, te tak zwane "nie-śmiercionośne bronie" są niedostatecznie zbadane, a prowadzone badania, są często mało wiarygodne i głównie sterowane przez firmy produkujące tą właśnie broń. Kolejną sprawą jest znaczne ograniczenie dostępu do tego typu badań dla instytucji i naukowców którzy nie są sponsorowani bądź zatrudnieni przez samych producentów tych środków. Ogólnie przyjętą na chwilę obecna praktyką jest mocno restrykcyjne podejście do tego tematu, ponieważ zapotrzebowanie na tego typu środki jest tak duże na świecie iż popyt na nie skutecznie ucina wszelkie dywagacje na temat skutków ubocznych.
Jeszcze słowo na temat „CUDOWNEGO” i „BEZPIECZNEGO” gazu CS , wertując różne strony, raporty i opracowania medyczne udało mi się ustalić kilka nowych informacji dotyczących stężeń wywołujących konkretne reakcje.

Według niemieckiego toksykologa Uwe Heinricha, rozpraszanie gazu CS w stężeniu od jednego miligrama na metr sześcienny powoduje objawy podrażnienia. Już niewiele większe stężenia wywołują wzmożenie reakcji organizmu na działanie gazu. Stężenie 10 mg na metr sześcienny może zmusić wyszkolonych żołnierzy do wycofania się z danego obszaru. A dziesięć do 20 mg/m3 lub więcej może spowodować poważne obrażenia ciała lub, w zależności od ofiary i warunków ekspozycji, ŚMIERĆ . W jednym z udokumentowanych przypadków, podawanym w szwajcarskim czasopiśmie medycznym, zdrowy dorosły człowiek ( będąc jedynie lekko przeziębiony – tak zrozumiałem owo tłumaczenie ) był narażony na wybuch granatu gazowego zawierającego tylko jeden gram CS , wybuch nastąpił wewnątrz budynku. Bardzo szybko rozwinął się u niego toksyczny obrzęk płuc, stan w którym nadmiar płynu gromadzi się w pęcherzykach płuc i powoduje trudności w oddychaniu, stwierdzono że – otarł się o śmierć - a odzyskane zdrowia udało się dopiero po wielu tygodniach leczenia.

Co to oznacza w praktyce – o ile rozumiem że szansa na potraktowanie gazem astmatyka czy innej osoby mającej jakieś przewlekłe choroby płuc jest dość niska w realu to jednak możliwość obrony przed agresywnym napastnikiem , zwyczajnie przeziębionym , zakatarzonym czy zagrypionym ( podobne stany mogę długo wymieniać ) jest całkiem spora – szczególnie w sytuacji kiedy ta osoba jest pod wpływem alkoholu który czasowo łagodzi objawy choroby !

JAK LECZYĆ EKSPOZYCJĘ PO UŻYCIU GAZU – CS ?

Skoro już podałem tyle faktów zapewne zainteresuje Was profesjonalny sposób pomocy osobom narażonym na działanie CS

Podstawowym i ogólnie zalecanym pierwszym krokiem przy udzieleniu pomocy jest wyprowadzenie na świeże powietrze, jeśli ekspozycja nastąpiła na zewnątrz, najlepszym antidotum na wszelkie problemy z oddychaniem jest świeże, nieskażone powietrze i czas. W trakcie długiej ekspozycji lub dużej dawki ( w przypadku stężonego gazu ) , niezbędne jest podanie tlenu lub niektórych leków na astmę w celu złagodzenia trudności z oddychaniem. Skóra i oczy powinny być długo i dokładnie myte wodą z mydłem , również oczy należy przepłukiwać dużą ilością sterylnej wody lub roztworem soli fizjologicznej. Zaleca się również opryskiwanie oczu, ust i gardła mieszaniną w stosunku 50/50 wody i MAALOX-a popularnego środka na zgagę, łatwo dostępnego w aptekach – działającego ( podobno ) równie skutecznie jak dedykowane środki do dekontaminacji typu SUDECON.

ps. wiedząc to co napisałem powyżej można w miarę łatwo obliczyć , jak długa ekspozycja ( uwzględniając dostępne na rynku stężenia gazu CS ( od 0,5 poprzez 1 , 2 aż do 3 % ) wywoła niepożądane efekty zdrowotne , a to wszystko odnosi się do ZDROWYCH ludzi , bo w innym przypadku skutki mogą być wielokrotnie spotęgowane

NIE jestem przeciwnikiem stosowania miotaczy CS - mnie interesuje -WYŁĄCZNIE SKUTECZNOŚĆ - a ta jest DUŻA jednak mając na uwadze ewentualne konsekwencje prawne związane z jego zastosowaniem wybieram OC

Substancja o najczęściej spotykanym oznaczeniu CN - Chlorek fenacylu / 1-chloroacetofenon

Nr CAS: 532-27-4

Inne nazwy:

• 2-chloro-1-fenyloetanon
• 2-chloroacetofenon
• alfa-chloroacetofenon
• Mace
• Chlorometylo keton
• Fenylo chlorometyl
• Gaz łzawiący

• Wzór chemiczny:
C 8 H 7 ClO
• Rozpuszczalność w wodzie:
Słabo rozpuszczalny
• Temperatura wrzenia:
472 ° do 473 ° F (244 ° do 245 ° C)
• Gęstość:
Ciała stałego: 1,32 przy 20 ° C
Ciecz: 1,19 przy 58 ° C
Pary: 5.3
• Palność:
Palne ciała stałe
• Temperatura zapłonu:
244 ° F (118 ° C)
• Potencjał jonizacyjny:
9.44 eV
• Zaloguj K benzen-woda:
Nie ustalono / określono
• Log K OW (szacunkowa):
1.93
• Temperatura topnienia:
136 ° do 138 ° F (58 ° do 59 ° C)
• Masa cząsteczkowa:
154,60
• Rozpuszczalny w:
Alkohol
Benzen
Eter
• Ciężar właściwy:
1.32
• Ciśnienie pary:
0,0054 mm Hg w temperaturze 68 ° F (20 ° C)
• Zmienność:
2,36 mg / m 3 w temperaturze 32 ° C (0 ° C)
34,3 mg / m 3 w temperaturze 68 ° F (20 ° C)
1,060 mg / m 3 przy 125 ° F (51,7 ° C)

Charakterystyka :
Wygląd: substancja od bezbarwnej do szarej lub biała substancja krystaliczna. Mogą pojawić się niebiesko-białe chmury w punkcie uwolnienia.

Opis: chloroacetofenon (CN), aktywny składnik zwany popularnie Mace, jest środkiem kontroli w trakcie zamieszek , wykorzystywanym przez wojsko (oznaczenie wojskowe CN) i policję w celu egzekwowania prawa bądź rażenia siły żywej przeciwnika. Jest on również dostępny dla ogółu społeczeństwa. W Stanach Zjednoczonych uważa się obecnie środek CN oraz jego mieszaniny z różnymi chemikaliami, za przestarzałe dla zastosowań wojskowych. Chloroacetofenon (CN) ma ostry, drażniący zapach (czasem określany jako "kwiaty jabłoni" ). Może on być rozpuszczony w różnego rodzaju rozpuszczalnikach.

Popularne metody rozpowszechniania / aplikacji:

Aplikacja poprzez powietrze w pomieszczeniach: chloroacetofenon (CN) może być uwalniany do powietrza w pomieszczeniach, jako drobne cząsteczki dymu, pary lub cieczy roboczej (aerozol).
Woda: chloroacetofenonu (CN) można stosować do skażenia wody.
Kuchnia: chloroacetofenonu (CN) można stosować do zanieczyszczenia żywności.
Aplikacja w powietrzu na zewnątrz / w terenie otwartym: chloroacetofenon (CN) może być uwalniany do powietrza , jako drobne cząsteczki, w oparach dymu z płonącej amunicji lub ciekłego aerozolu (mgła) daje wtedy najlepsze efekty.

Główne drogi narażenia na zatrucie: chloroacetofenon (CN) może być wchłaniany po przez połknięcie i drogi oddechowe. Może to powodować miejscowe podrażnienie przewodu pokarmowego, dróg oddechowych, oraz różne inne dolegliwości przy kontakcie ze skórą lub oczami.

ZAGROŻENIA CHEMICZNE:

• Chloroacetofenon (CN) jest niezgodny z silnymi utleniaczami.
• Chloroacetofenon (CN) powoli reaguje z metalami, powodując łagodną korozję.
• Kontakt z metalami może ewoluować palny wodór.

WYBUCHEM:

• Po podgrzaniu, pary mogą tworzyć z powietrzem mieszaniny wybuchowe, stanowiące zagrożenie wybuchu w pomieszczeniu, na zewnątrz, lub w kanałach.
• Pojemniki mogą eksplodować po podgrzaniu.
• W trakcie spalania tworzy toksyczne gazy, w tym chlorowodór.

W POŻARNICRWIE:

Chloroacetofenon (CN) jest palny.
Środek może się zapalić, ale nie zapala się łatwo.
Ogień może wytwarzać drażniące, żrące i / lub toksyczne gazy.
Środek może być transportowany w postaci stopionej.
W przypadku małych pożarów, stosować do gaszenia suchy proszek, dwutlenek węgla lub strumień wody.
W przypadku dużych pożarów stosować suchy proszek gaśniczy, dwutlenek węgla, pianę odporną na działanie alkoholu, lub strumień wody. Usunąć pojemniki z miejsca pożaru, jeżeli można to zrobić bez zagrożenia dla personelu. Kontrolować stosowanie wody do późniejszego pozbycia się ognia, nie rozpraszać materiału.

ZAGROŻENIA FIZYCZNE:

Pary mogą być cięższe od powietrza. Będą rozprzestrzeniać się po ziemi i zebrać oraz zatrzymać się w słabo wentylowanych, nisko położonych pomieszczeniach lub zamkniętych obszarach (np. w kanalizacji, piwnicach itp. ). Niebezpieczne stężenia mogą być szybko rozwiane w pomieszczeniach zamkniętych, słabo wentylowanych, lub obszarach nisko położonych. Zaleca się pozostanie pod wiatr jeśli to możliwe.

OBJAWY ZATRUCIA :

Kierunkowe: Ekspozycja na chloroacetofenon (CN) zwykle powoduje chwilowe podrażnienie oczu, dróg oddechowych i skóry. Początkowe podrażnienie zwykle ustępuje w ciągu 15 do 30 minut po dekontaminacji. Podrażnienie oczu może się utrzymywać, jeśli oczy były przecierane / tarte. Zaczerwienienie oczu i nagromadzenie płynu w tkankach wokół oka (obrzęk wokół oczu) może potrwać od 1 do 2 dni, i dopiero po tym czasie odpuszczać. W przypadku dróg oddechowych niekorzystne skutki zdrowotne, takie jak nagromadzenie płynu w płucach (obrzęk płuc), może wystąpić natychmiast po ekspozycji lub może być opóźnione aż do 12 do 24 godzin. Niekorzystne skutki dla skóry występujące w ciągu 24 godzin od ekspozycji mogą być ciężkie i obejmować zaczerwienienie, pęcherze i pękające pęcherze, ze zmienną ilością strat skóry.

EFEKTY krótkoterminowych (mniej niż 8 godzinnych) ekspozycji: niekorzystne skutki zdrowotne spowodowane ekspozycją chloroacetofenonu (CN) zależą od stężenia, czasu trwania, narażenia powierzchni, bliskość źródła ekspozycji, oraz lokalizacji w czasie ekspozycji (na zewnątrz, w pomieszczeniu w podpiwniczeniach ). Ekspozycja na bardzo wysokim poziomie, jak w zamkniętym pomieszczeniu i / lub przez dłuższy okres czasu, może powodować poważne a nawet nieodwracalne skutki dla układu oddechowego i rzadko śmierć. Szybkie bicie serca (tachykardia), lekko podwyższone ciśnienie krwi (nadciśnienie), pobudzenie, i omdlenie które, może wystąpić również na skutek bólu, strachu i paniki.

Poprzez oczy:
• Stężenie progowe: Natychmiastowy ból piekący, miganie kurczowe (kurcz powiek), wytwarzanie łez (łzawienie), zaczerwienienie oczu, katar (wyciek z nosa), kaszel, kichanie, i ból, ale zwykle nie trwające długo terminowo bez uszkodzenia tkanek.
• Ciężkie: zapalenie rogówki , zapalenie spojówek, zapalenie spojówek ( na skutek środków chemicznych), oparzenia, utrata zewnętrznej warstwy rogówki (nabłonka rogówki), wrażliwość na światło (światłowstręt) i zaburzenia widzenia. Możliwe częściowe uszkodzenie oka te skutki mogą się utrzymywać trwale.
• Krople cieczy lub cząstek w oczach mogą powodować oparzenia, jak te z mocnym kwasem.
• Cząstki mogą zranić większą część oka, powodując perforację, co może prowadzić do trwałej lub częściowej utraty wzroku.

Poprzez połkniecie:
• Dyskomfort w środkowej części brzucha i w nadbrzuszu, odbijanie i metaliczny smak oraz pieczenie.
• Połknięcie jest mało prawdopodobne.

Poprzez wdychanie:
• Łagodne do umiarkowanego: Wyciek z nosa (katar), kaszel, kichanie, ucisk w klatce piersiowej, w gardle może wywołać skurcz i powoduje trudności w oddychaniu, duszność, uczucie dławienia i, pieczenie , ból nosa i okolicy ust, głośne oddychanie, takie jak świszczący oddech, ślinienie , metaliczny smak w ustach, nudności, wymioty , przewlekłe torsje.
• Ciężkie: gromadzenie się płynu w płucach (obrzęk płuc) od 12 do 24 godzin po ekspozycji, natychmiastowe lub opóźnione zwężenie dużych dróg oddechowych (skurcz oskrzeli), zapalenie i konsolidacja przestrzeni powietrznych w płucach (zapalenie oskrzeli).
• Ból, strach i panika może spowodować pobudzenie, omdlenia, zwiększenie częstości akcji serca (tachykardia), i / lub lekko podwyższone ciśnienie krwi (nadciśnienie).

Poprzez skórę:
• Łagodne do umiarkowanego: podrażnienie i ból. Wilgoć od wilgoci, potu lub odkażania wody, może tymczasowo zwiększyć podrażnienie i ból.
• Ciężkie: Opóźnione zaczerwienienie (rumień), powstawanie pęcherzy (vesication) i odsłonięte obszary.

ODKAŻANIE :

Wstęp: Celem dekontaminacji jest, indywidualne lub grupowe możliwie tak szybko jak to jest możliwe i usunięcie bądź zneutralizowanie szkodliwych substancji. Należy zachować ostrożność podczas odkażania, ponieważ przy okazji może być wchłaniany środek uwalniający się z ubrania i skóry w postaci gazowej.

Odkażanie pomieszczeń: Oto zalecenia w trakcie reagowania w strefie uwolnieniu substancji:

• Pracownicy strefy oczyszczanej powinni nosić odpowiednie środki ochrony indywidualnej. Zobacz sekcję PPE aby uzyskać szczegółowe informacje.
• Roztwór detergentu stosowany do dekontaminacji ( powinien mieć wartość pH co najmniej 8, lecz nie powinna ona przekraczać wartości pH = 10,5), i powinny być dostępne do wykorzystania w procedurach dekontaminacji. Stosuje się miękkie szczotki , powinny być dostępne w celu usunięcia zanieczyszczeń z PPE. Oznakowane, wytrzymałe torby z polietylenu 0,6 milimetra powinny być stosowane do usuwania wszelkich pozostałości po dekontaminacji.

Skupiska : Następujące metody mogą być stosowane do odkażania indywidualnego:

Odkażanie pierwsze czynności:

• Rozpocząć mycie pierwszego poszkodowanego za pomocą roztworu wody i mydła oraz miękką szczotką. Zawsze poruszaj się w ruchu pionowym . Upewnij się, czy udało się dostać do wszystkich zakamarków, zwłaszcza w fałdach ubrania. Przemyć (zimną lub ciepłą wodą), aż zanieczyszczenie zostanie całkowicie usunięte.
• Usuń PPE przez walcowanie w dół i w górę aby uniknąć ciągnięcia i rozmazywania substancji.
• Umieść wszystkie PPE w oznakowanych workach polietylenowych.

Odkażanie pacjenta / ofiary:

Usuń pacjenta / poszkodowanego z obszaru skażonego lub na korytarz do dekontaminacji.
Usuń wszystkie ubrania (przynajmniej aż do bielizny) i umieścić w oznakowanym polietylenowym worku.
Starannie przemyć (zimną lub ciepłą wodą) zanieczyszczoną skórę pacjenta / ofiary z użyciem roztworu mydła i wody. Należy uważać, aby nie podrażniać skóry pacjenta / poszkodowanego w procesie oczyszczania i obejmować dekontaminacją wszystkie otwarte rany jeśli takowe są.
Okryć pacjenta / ofiarę czystym ubraniem i uniknąć utraty ciepła ciała.
Przetransportować pacjenta / poszkodowanego w celu udzielenie dalszej pomocy szpitalnej.

PIERWSZA POMOC :

INFORMACJE OGÓLNE: leczenia należy przede wszystkim wspierać. Większość pacjentów nie wymaga ofiary / lekarskiej i ofiary są rzadkie. W przypadku inhalacji, pacjenta / ofiar z łagodną do umiarkowanej ekspozycji ogólnie poprawić szybko po usunięciu od źródła narażenia i nie wymagają dodatkowego leczenia. Pacjenta / ofiary z bardziej poważnych ekspozycji wymagają hospitalizacji dla obserwacji uszkodzenia płuc lub nagromadzenie płynu w płucach (obrzęk płuc) i obrażeń skóry.

ANTIDOTUM: Nie ma antidotum na chloroacetofenon (CN) w zakresie jego toksyczności.

OCZY:

• Natychmiast usunąć pacjenta / poszkodowanego od źródła narażenia.
• Krótkotrwałe narażenie na efekty działania CN ustępują zwykle samoistnie i nie wymagają leczenia.
• Dla dużych cząstek lub kropelek pozostających w oczach, natychmiast przemyć oczy dużą ilością letniej wody przez co najmniej 15 minut , płukać.
• Sprawdzić oczy na obecność cząstek lub kawałków środka po ekspozycji na gaz. ( może wystąpić, poważne uszkodzenie narządu wzroku jeśli są ustawione pod nienaturalnym kątem lub do góry.) Rozważ użycie specjalnych technik w celu uniknięcia bezpośredniego nacisku na oko.
• Kortykosteroid maść można stosować po zakończeniu odkażania.
• Niezwłocznie zasięgnąć porady lekarza.

Połknięcie:

• Natychmiast usunąć pacjenta / poszkodowanego od źródła narażenia.
• Upewnij się, że pacjent / ofiara ma niezakłócony dróg oddechowych.
• Nie wywoływać wymiotów (wymioty).
• Niezwłocznie zasięgnąć porady lekarza.

Wdychanie:

• Natychmiast usunąć pacjenta / poszkodowanego od źródła narażenia.
• Ocenić czynności układu oddechowego i pulsu.
• Upewnić się, że pacjent / ofiara ma niezakłócony dostęp do dróg oddechowych.
• Jeśli występuje duszność lub trudności w oddychaniu , podać tlen.
• Przystąpić do wspomagania oddychania / wentylacji w razie potrzeby. Zawsze należy stosować bariery lub urządzenia zawór-torba-maska.
• Jeżeli oddech przestał być wyczówalny (bezdech), zastosować sztuczne oddychanie.
• Monitorować kratń i wpływ na gardło i struny głosowe
• Monitorować pacjenta / poszkodowanego na objawy gromadzenia się płynu w płucach (obrzęk płuc), takie jak trudności w oddychaniu lub duszność i ucisk w klatce piersiowej.
• Niezwłocznie zasięgnąć porady lekarza.

Skóra:

• Natychmiast usunąć pacjenta / poszkodowanego od źródła narażenia.
• Wczesne zaczerwienienie (rumień) i uczucie pieczenia są przemijające i nie wymagają leczenia.
• Niezwłocznie zasięgnąć porady lekarza.

DŁUGOOKRESOWA OPIEKA MEDYCZNA :

• Opieka medyczna: W rzadkich przypadkach osoba narażona na działanie CN głównie w obrębie płuc przy dużej dawce bądź silnym stężeniu powinna być natychmiast poddana ewakuacji i opiece szpitalnej. Problemy w czynnościach oddechowych, w tym gromadzenie się płynu w płucach (obrzęk płuc), może objawiać się w późniejszych godzinach, nawet do 24 godzin po narażeniu. Monitorowanie powikłań oddechowych jest rekomendowane dla pacjentów / ofiar z wyraźnymi objawami lub którzy wcześniej zgłosili niedoczynność bądź chorobę płuc taką jak np. (astma). Pacjenta / ofiarę po ciężkiej ekspozycji oka należy również dokładnie obserwować gdyż rozwój objawów ocznych (zmętnienie rogówki i tęczówki) może wystąpić z opóźnieniem. Ekspozycja skóry, i możliwy rumień (podrażnienie skóry) można poddać leczeniu z balsamu galmanu lub kortykosteroidami, w zależności od nasilenia. Przypadki z pęcherzami powinny być zarządzone i sklasyfikowane jako oparzenia drugiego stopnia. Infekcje wtórne powinny być traktowane odpowiednimi antybiotykami.

• Długofalowe skutki narażenia: ekspozycje ciężkie, takie jak te, w pomieszczeniach zamkniętych, mogą spowodować trwałe uszkodzenie oczu, w tym trwałą ślepotę. Ciężkie reakcje oczu lub skóry mogą trwać kilka dni lub tygodni, aby dojść do stanu pierwotnego, w zależności od nasilenia objawów konkretne decyzje powinien podejmować lekarz . Bóle głowy i depresja psychiczna może pojawić w ramach długofalowych skutków narażenia na gaz CN.

• Skutki narażenia przewlekłego lub powtarzającego się: Nie ma wystarczających informacji co do oceny potencjału rakotwórczego chloroacetofenonu (CN). Nie jest również dostępna informacja o toksyczności rozwojowej lub reprodukcyjnej lub ryzyka toksyczności przewlekłej lub powtarzającej się, Przewlekłe lub powtarzające się narażenie na chloroacetofenon (CN), może prowadzić do problemów z oczami, w tym blizn, jaskry i zaćmy. Może też powodować problemy z oddychaniem, takie jak astma. Długotrwały kontakt ze skórą może powodować do zapalenie skóry lub uczulenia ew. objawów alergicznych skóry.

GRANICE NARAŻENIA ZAWODOWEGO :

• NIOSH REL:
o NDS: 0,3 mg / m 3 (0,05 ppm)
• OSHA PEL:
o NDS: 0,3 mg / m 3 (0,05 ppm)
• w/g Ministra Pracy i Polityki Społecznej:
o 0,32 mg / m 3 (0,05 ppm)
• NIOSH IDLH: 15 mg / m 3

NAZWY HANDLOWE i synonimy

• 1-chloroacetofenonu
• 2-chloro-acetofenonu
• -chloroacetofenon
• CAF
• WPR
• Etanon, 2-chloro-1-fenylo
• Fenyl keton chlorometylo
• omega-chloroacetofenon

Jeszcze kilka precyzyjnych informacji dotyczących opisanych powyżej substancji:

Bromobenzen,

Wzór: C6H5 Br

WŁASNOŚCI FIZYCZNE:
Stan skupienia : ciecz
Gęstość : 1469 kg / m 3 , 1,469 g / cm 3
Masa molowa: 157,02 g / mol
Temperatura topnienia: 242 K (-31 ° C)
Temperatura wrzenia: 429 ° K (156 ° C)
Ciśnienie pary: 4,3 hPa (20 ° C)

WŁAŚCDIWOŚCI CHEMICZNE:
Rozpuszczalność w wodzie : 4 g / 1 L
znany również jako bromek fenylu jest złożoną z przeźroczystej cieczy o lekko żółtawym wyglądzie i o charakterystycznym i przyjemnym zapachu, jest on fluorowcowanym związkiem aromatycznym, znanym również jako "halogenki arylowe"

Chloropikryna

Chloropikryna,trichloronitrometan,nitrochloroform

CCl3-NO2

- Postać: ciecz oleista
- Kolor: bezbarwny
- Zapach: nie radzę, wysoce ostry
- Gęstość: 1,656 g/cm3 (20C),
- Rozpuszczalność w wodzie: 2,27 g/l (0C), 1,62 g/l (25C)
- Temperatura topnienia: -64 °C
- Temperatura wrzenia: 112 °C
- Palność: nie palny zw.
- Toksyczność: wysoka grupa T+ / wojskowy gaz bojowy/
- Higroskopijność: jest higroskopijna
- Przechowywanie: szczelne opakowania, chłodne dobrze wentylowane pomieszczenie magazynowe

Numer CAS: 76-06-2

Ciężar cząsteczkowy: 164,37 ,
Numer EINECS: 200-930-9 , T+, R: 22-26-36/37/38, S: 36/37-38-45;
Klasa RID / ADR: 6.1/17a Numer UN: 1580
Sama chloropikryna wchodzi w powolne reakcje z aktywnymi metalami np.
CClNO2 + 3 Na -> CO2 + 1/2 N2 + 3 NaCl

Spostrzeżenia: Wszelkie prace z ta substancją wykonujemy w ubraniu ochronnym maska z pochłaniaczem i koniecznie pod wyciągiem ,substancja wysoce toksyczna NDSP) - trichloronitrometan (chloropikryna) NDS: 0,5 mg/m3, NDSCh: 1,5 mg/m3. działa bardzo toksycznie w przypadku narażenia drogą oddechową, działa drażniąco na oczy, układ oddechowy i skórę. W wyższej temp. może doprowadzić do wybuchu, rozpylenia i skażenia nieprzereagowaną ilością tej silnej trucizny

Działanie toksyczne polega na reakcji z grupami - SH hemoglobiny, co powoduje utrudnienie w transporcie tlenu w organizmie, Stężenie 1 ppm w powietrzu powoduje ostry ból oczu, przełknięcie śliny w której rozpuściły się drobne ilości substancji powoduje wymioty.

Jest nazywana gazem wymiotnym stosowanym obecnie wyłącznie przez wojsko.

Początkowo powoduje rany gardła ( jest substancją chemicznie obojętną, nie reagującą z innymi substancjami chemicznymi) występują duże trudności w ochronie przed nią , 4 ppm w powietrzu powodują już wyłączenie żołnierza z akcji. 20 ppm w powietrzu po 1 - 2 minutach powoduje bronhit lub uszkodzenie płuc.
Jest bardziej toksyczna niż ciekły chlor lecz mniej niż fosgen, stężenie w powietrzu 5 mg/m3 powoduje śmierć w ciągu kilku minut.

Przechowując unikamy wody, metali Zn,Mg, Al i stopów z zawartością tych metali ,unikamy również światła prowadzi to do przemiany fotochemicznej do fosgenu który jest bardziej toksyczny
Chloropikryna dobrze jest rozpuszczana w RO typu : benzen, alkohol absolutny i CS2.

Działa bardzo toksycznie w przypadku narażenia drogą oddechową.

CR (dibenzo[b,f][1,4]oksazepina)

– organiczny związek chemiczny, silnie drażniący lakrymator silnie działający związek bojowy.
Numer CAS 257-07-8

Po raz pierwszy otrzymano go w 1962 r. w Wielkiej Brytanii. W 1973 r. został wprowadzony do uzbrojenia brytyjskiej armii. Był stosowany w Irlandii północnej w okresie wojny domowej.

Jest substancją o wystarczającej odporności termicznej do zastosowania w mieszaninach pirotechnicznych. CR wykazuje bardzo silne działanie na błony śluzowe oczu, dróg oddechowych oraz na skórę. W postaci aerozolu wywołuje silne łzawienie, kaszel , kichanie i okresową ślepotę. Naskórna dawka rzędu kilku miligramów powoduje, oprócz podrażnienia, powstawanie drobnych pęcherzy. Silne podrażnienie skóry (występuje przy dawkach ok. 20 mg) powoduje niezwykle dotkliwy piekący ból. CR działa na skórę wielokrotnie silniej niż CS.

Oleoresin Capsicum ( OC ) – czyli olejożywica wraz z głównym składnikiem czynnym kapsaicyną i kapsaicynoidami, występująca w preparacie / żywicy, jako główny składnik dający odczucie pieczenia / ostrości, jednak nie jest głównym czynnikiem w skali porównawczej dla FAKTYCZNEJ mocy preperatu. Kapsaicyna jako najsilniejsza ze wszystkich kapsaicynoidów dopiero w połączeniu z innymi daje odpowiedni efekt ostrości mierzony w SHU który przekłada się na skuteczność gazu.

Teoretycznie prawo w USA dopuszcza produkcję na rynek cywilny od 0,18% do 1,33% tzw. Major capsaicynoids czyli do 13% z groszami capsaicynoidów w samym roztworze kapsaicyny, w przypadku gazów na niedźwiedzie od 2 do 3 % czyli ( 20 – 30 % related capsaicynoids )

Obecnie jednostki SHU nie są dokładnym wskaźnikiem do wyznaczania ostrości gazów obronnych ponieważ FORMUŁY gazów pieprzowych różnych producentów znacząco różnią się od siebie ! w dodatku producenci najczęściej podają ostrość oleju w stanie surowym – nieobrobionym chemicznie i bez późniejszych domieszek innych środków.
kapsaicyna i kapsaicynoidy ( po angielsku Capsaicyinoids ) to RÓŻNE substancje i tak :

Kapsaicyna

Wg IUPAC: 8-Metylo-N-vanillilo-trans-6-nonenamid
Wzór sumaryczny: C18H27NO3
Masa molowa: 305.41 g/mol
Temperatura topnienia: 62–65 °C
Temperatura wrzenia: 210–220 °C @ 0.01 Torr
Bezbarwna
Bezzapachowa
Lipofilowa, praktycznie nierozpuszczalna w zimnej wodzie, rozpuszczalna w alkoholu, eterze, benzenie, chloroformie, dwusiarczku węgla

Kapsaicynoidy- związki podobne, również ostre

Dihydrokapsaicyna
Nordihydrokapsaicyna
Homodihydrokapsaicyna
Homokapsaicyna
Nonivamid

Skala ostrości Scoville'a

Opracowana przez amerykańskiego chemika Wilbura Scoville'a w 1912r. podczas jego badań w firmie Parke-Davis w Detroit. Badania te dotyczyły ostrości różnych papryk i zastosowania kapsaicyny do leczenia schorzeń mięśniowych
Jednostką skali jest 1 SHU (Scoville Hotness Unit)
Tradycyjna metodyka oznaczenia: rozcieńczamy 1g badanej substancji w 1 l roztworu sacharozy w wodzie, jeżeli ostrość jest wyczuwalna to pobieramy 1 g r-ru i kolejny raz rozcieńczamy, kontynuujemy aż nie wyczujemy ostrości
Ilość rozcieńczeń odpowiada ostrości wyrażonej w SHU
1 SHU odpowiada stężeniu 6,25*10-6 %

Nowoczesne metody oznaczeń

HPLC (High Pressure Liquid Chromatography)

Spektofotometria

Adsorpcyjna wolamperometria inwersyjna na nanorurkach węglowych

stosując metodę HPLC (high performance liquid chromatography) - wysokociśnieniowa chromatografia cieczowa, nie ma potrzeby określania ostrości ( SHU ) samego oleju bądź innego środka z uwagi na korzystanie ze wzorców. Oznaczenie jakościowe przeprowadza się poprzez porównanie czasu retencji wzorca i próby badanej. Analiza jakościowa oparta jest na proporcjonalności między wielkością zarejestrowanych sygnałów (powierzchnia pod pikiem) dla substancji badanej i wzorcowej.

Zestaw do HPLC składa się z następujących elementów:

1. Zbiornik fazy ruchomej
2. Pompa
3. Miernik ciśnienia
4. Miernik przepływu
5. Dozownik – zawór sześciodrożny
6. Kolumna
7. Detektor
8. Zbiornik zużytej fazy ruchomej
9. Komputer
10. Rejestrator

Ogólna zasada działania przedstawia się następująco:

1. Pompa zasysa fazę ruchomą, za pomocą umieszczonego w zbiorniku fazy ruchomej przewodu. Na końcu przewodu znajduje się filtr, którego zadaniem jest zatrzymanie zanieczyszczeń stałych.
Zasadniczo stosowane są dwa rodzaje pomp:
- stałoprzepływowe
- stałociśnieniowe
Każda pompa zaopatrzona jest w miernik ciśnienia i regulator przepływu fazy ruchomej.

2. Miejscem w którym próbka zostaje wprowadzona do układu HPLC jest dozownik.
Głównie stosuje się dozowniki z zaworem sześciodrożnym.

3. Próba wprowadzana jest na kolumnę chromatograficzną. Uniwersalnym wypełnieniem kolumny jest krzemionka, która tworzy złoże czynne. Na kolumnie następuje rozdział mieszaniny. Dla prawidłowego rozdziału ważnym czynnikiem jest wysokość złoża. Faza ruchoma przepływa przez złoże pod ciśnieniem. Ciśnienie jest proporcjonalne do wysokości złoża i do wymuszonej szybkości przepływu.

4. Składniki rozdzielone na kolumnie trafiają do detektora. Pojawienie się w fazie ruchomej jakiegoś składnika z rozdzielonej mieszaniny powoduje zmianę transmisji światła (zwiększenie lub zmniejszenie absorpcji). Jest to rejestrowane przez fotoelement detektora i zapisywane przez rejestrator w postaci piku chromatograficznego.

SUBSTANCJE OBEZWŁADNIAJĄCE - Vortalopedia ;)

Użytkownicy przeglądający ten temat: 1

FaceBook

10 następnych tematów

SUBSTANCJE OBEZWŁADNIAJĄCE - Vortalopedia ;)

#1 budo_cizzia

#2 budo_cizzia

#3 budo_91posir

#4 budo_cizzia

Użytkownicy przeglądający ten temat: 1

FaceBook

10 następnych tematów

Zaloguj się